W Stanach Zjednoczonych szacuje się występowanie zjawiska krzywdzenia dzieci z częstotliwością 320 przypadków na każdy milion populacji, co stanowi 1-3 %

 

W Polsce, jak dotąd nie ma danych, które precyzyjnie pozwoliłyby oszacować rozmiar krzywdzenia dzieci. Ale kierując się danymi szacunkowi należy przypuszczać, że liczba  krzywdzonych dzieci wynosi ok. 12 000

 

44% dorosłych Polaków uznaje, iż przemoc rodziców wobec dzieci zdarza się w więcej niż jednej czwartej polskich rodzin. Blisko 36% profesjonalistów pracujących z dziećmi uznaje, iż w większości polskich rodzin stosuje się surowe kary fizyczne wobec dzieci.

Większość Polaków (ok. 60%) uważa, że w ostatnich latach zjawisko krzywdzenia dzieci w naszym kraju nasiliło się.

http://www.przemoc.com.pl/materialy2.html

Wyróżnia się kilka podstawowych uwarunkowaniach krzywdzenia dzieci:

-psychopatologiczne właściwości rodziców: choroby i zaburzenia psychiczne, rodzice, którzy sami w dzieciństwie doznali cierpienia i bólu

-sytuacja ekonomiczno-bytowa: bieda, brak wiedzy i umiejętności, choroby, brak pomocy społecznej, alkoholizm, narkomania

-czynniki ryzyka: doświadczenia dzieciństwa bycia maltretowanym, pochodzenie z rodziny rozbitej, prostytucja, alkoholizm, karalność, przestępstwa, pierwszy poród przed 18 rokiem życia, brak jednego z rodziców w rodzinie, sieroctwo.

„Nie ma dzieci, są ludzie” J.Korczak

 

Witam na moim blogu. Chciałabym podzielić się z Wami moją wiedzą, refleksjami na temat praw człowieka, a w szczególności praw dziecka.

 

Badanie źródeł historycznych potwierdza tragiczną diagnozę, że wobec dzieci stosowana jest przemoc: fizyczna, emocjonalna, zaniedbanie, molestowanie seksualne.

Objawami przemocy fizycznej są: liczne sińce, rany, poparzenia, zadrapania na ciele dziecka, urazy brzucha, czaszki, oczu, złamania czy wywichnięcia kończyn. Brutalne i długotrwałe przypadki maltretowania są rozpoznawane przy pomocy zdjęć rentgenowskich. Przemoc emocjonalna: do zachowań tej kategorii zaliczyć należy: wymyślanie, ubliżanie,  straszenie, groźby, krytykowanie, ośmieszanie, poniżanie.

Zachowania te odbierają dzieciom poczucie bezpieczeństwa, narażając je na samotność, lęk, smutek.

Zaniedbanie dotyczy sytuacji, gdy rodzina nie zaspakaja potrzeb dziecka takich jak: wyżywienie, higiena osobista, wypoczynek. Dzieci zaniedbane są smutne, zmęczone i wystraszone. Skrajną formą zaniedbania jest porzucenie. Szczególnym przypadkiem jest zaniedbanie emocjonalne, są to przypadki dzieci w tak zwanej „złotej klatce”.

Molestowanie seksualne występuje w dwóch podstawowych formach:

jako zachowania pedofilne oraz jako zachowania kazirodcze. Jedne i drugie polegają na wykorzystywaniu dzieci do zaspokajania potrzeb seksualnych. Molestowanie może przybierać różne formy i natężenie: od oglądania do dotykania. Ofiarami molestowania są dziewczynki i chłopcy. Dziecko molestowane wpada w depresję, ma trudności w nauce, ucieka z domu. Często dochodzi do samookaleczenia, dziecko cierpi na bóle brzucha, skarży się na jadłowstręt, izoluje się od grupy. Najsilniejsze uczucie, jakiego doświadcza to wstyd i poczucie winy, które odbierają mu całą radość dzieciństwa.